Na twee maanden

Op maandag 18 juli stond ik te wachten in Phoenix gym in Norwich op mijn beurt om te beginnen met David aan mijn trainingstraject. Voor we handen schudden haalde David mijn handen uit mijn zij en gaf aan dat ik dat beter niet meer kon doen in verband met het activeren van het orthosympatische zenuwstelsel (die noem ik de “overdrive”). De toon was gezet en wat heb ik veel geleerd over het functioneren en niet functioneren van mijn lijf! Ik heb ondertussen geleerd te voelen wat het verschil is tussen een gekalmeerd zenuwstelsel en de overdrive-stand. Dat had ik heel graag eerder in mijn leven geleerd om eerlijk te zijn. In deze update lees je hoe het nu met me gaat, hoe het trainen verloopt en ik probeer een paar dingen uit te lichten waar anderen misschien ook iets aan hebben.

Na 2 maanden trainen

In het totaal train ik dus al meer dan twee maanden, 6x per week. Als ik de filmpjes zie die Kees in de eerste weken maakte dan besef ik me hoeveel ik al vooruit ben gegaan. Zo instabiel als het eruit zag, zo voelde het toen ook. Op de apparaten ging het nog wel, maar toen David me staande oefeningen gaf met dumbbells vond ik dat totaal niet prettig. Het voelde of ik met de duw van een pink kon omvallen, zo instabiel. Je doet de oefeningen ook nog met je ogen dicht en mijn oriëntatie was volledig weg, alsof ik stond te tollen op mijn benen. De oefeningen met de apparaten voelden aam het begin als lood, terwijl ik heel wat jaren in de sportschool heb doorgebracht vroeger en best weet dat 5 kg echt een laag gewicht is voor een volwassen vrouw.

En hoe gaat het nu dan? Nu voel ik me veel stabieler en sterker. Het trainen geeft me een fijn gevoel en ik ben in de afgelopen 2 weken weer een niveautje omhoog gegaan. Dat betekent dat ik nu 3 sets doe per oefening met 15/8/6 herhalingen en dat ik bij de laatste twee sets het gewicht verhoog met in de meeste gevallen 1 kilo. Klinkt weinig, maar vanwege de inspannings-intolerantie bij ME/Cvs is het belangrijk niet te grote stappen te maken. Anders kan het zijn dat het niet goed gaat en dan moet je weer heel wat stappen terug doen. Om die reden ben ik eerst begonnen met het opbouwen van de makkelijke oefeningen en de lastige oefeningen pas erbij gepakt als ze ‘makkelijk’ genoeg werden. Deze opbouw heb ik gelukkig zonder terugval (PEM in ME/Cvs termen) kunnen doen, dus ik ben trots en tevreden. Nu een paar weken dit schema aanhouden.

O ja, en wat ik ook een overwinning vind is dat ik 2x 3 minuten cardio doe om de dag, dat is zo fijn om te kunnen doen zonder dat ik het gevoel heb dat mijn hele lijf me tegen werkt. Nu doe ik dat op de crosstrainer en dat bevalt super goed. En dan het wandelen, dat blijft een cadeautje dat ik dat weer kan. Ik merk dat wandelen mijn lijf goed doet, maar dat het wel energie kost, dus als ik teveel op een dag inplan dan valt het lopen af. Daarom is het voor mij belangrijk mijn agenda redelijk leeg te houden en het lopen vast te houden. Omdat ik nog niet veel auto rijd loop ik met name in het dorp, maar meestal wel met een doel van een boodschap of een sociaal bezoekje. De artroseknie waarvan de orthopeed in 2019 zei dat er geen kraakbeen meer was is een stuk verbeterd door de therapie en het lopen. Ik geloof dat het zelfhelend vermogen van mijn lichaam weer werkt nu ik uit de overdrive ben, wat een zegen!

Waar ik nog last van heb? Sommige dagen voel ik me emotioneel heel stabiel, maar toch gaat de stress nog steeds heel snel aan helaas. Dat kan zijn door een tegenvaller, door te hard geluid, te veel prikkels, te veel doen op een dag of door vervelende situaties. Het brengt me snel uit balans vergeleken met de gezonde ik en dat duurt dan ook lang. Wel minder lang dan voor de therapie.

Verder heb ik nog wel last van Orthostatische intolerantie, maar minder accuut en duidelijk. De signalen zijn anders en minder dringend. Ik moet meestal 1x per dag een half uurtje plat en op iets mindere dagen 3 a 4 keer. Maar dat is al veel minder dan voor de therapie.

Luister naar je lijf

In de vorige post schreef ik al hoe moeilijk ik het vind naar mijn lijf te luisteren en ik besef me heel goed dat ik echt niet de enige ben. Door de therapie en de inzichten die ik heb gekregen zijn er veel dingen die ik wel eerder had willen weten en ik denk dat sommige van jullie daar misschien ook wel iets aan hebben, want ik hoor erg vaak dat mensen zich wel herkennen in de symptomen die ik had en heb.

Let op je houding – Een van de belangrijke pijlers van de therapie is je houding. En eigenlijk dacht ik altijd dat mijn houding wel ok was en dat was vroeger ook zo toen ik veel danste en sportte, maar in de loop van de tijd is die toch veranderd zonder dat ik het door had. De houding die ik nu weer heb leren aannemen helpt me erg in het ontspannen van de de nek- en schouder spieren. Wat is de houding dan? Borst naar voren, schouders naar beneden en naar achteren en bekken iets naar achteren kantelen, dus naar achteren die billen! Voeten licht naar buiten toe.

Met die houding wandel ik veel rustiger en relaxter. Als ik zit moet ik mezelf wel nog altijd veel corrigeren, zeker als ik moe ben. Met het trainen is de houding cruciaal om de oefeningen goed uit te voeren.

Tot zover voor nu. Ik ga ga lekker door trainen en volgende keer belicht ik weer een ander onderdeel waar misschien jullie ook iets aan hebben!

Liefs, Karmijn