Hobbels en bobbels

Het is heerlijk om weer thuis te zijn en te genieten van dingen die ik weer makkelijker kan. Maar iedereen snapt wel dat dit proces niet in één rechte lijn omhoog gaat, want dat bestaat niet. Ik kom allerlei hobbels en bobbels tegen, maar met een sterk vertrouwen in mijzelf, mijn lichaam en de therapie kom ik er zeker. Hier een beetje meer uitleg over dit proces, dus mocht je de hobbels en bobbels graag overslaan, lees dan niet verder!!

Willen en luisteren

Er zijn van die eigenschappen die heel vaak van pas komen, maar soms ook echt zo niet handig zijn! Mijn wilskracht is een grote drijfveer en heeft me veel moois gebracht, maar nu staat het me soms erg in de weg. Ik wil zo graag vooruit, maar is mijn lijf er ook klaar voor? Luister ik goed genoeg naar mijn lichaam? Het klinkt zo makkelijk, luisteren naar je lichaam, maar ik vind het echt verdomde ingewikkeld. Vorige week was de tweede week thuis trainen en het ging lekker, dus had ik contact met de trainer en die stelde voor om door te gaan naar het volgende level met nog een matige frequentie. In dat level worden de oefeningen per spiergroep samen geclusterd, waardoor je je spiergroepen dus zwaarder belast dan bij het vorige level. De frequentie ging van 2×5 naar 3×8 en je hebt net als bij het vorige level 2 trainingsdagen, die je telkens herhaalt.

Bij de oefeningen moet je letten op je houding en hoe vloeiend het gaat, dus niet schokkerig. En je moet ze langzaam met ogen dicht uitvoeren en niet gaan zweten of snel gaan ademen, dus zeer “composed”. En ik dacht dat dat allemaal klopte toen ik met het nieuwe level begon, dus blij naar huis en toen kwam de klap. Mijn hele lijf ging in verzet, zoals het zeven jaar heeft gedaan wanneer ik me teveel inspande. Zo ontzettend moe, loom, wollig in mijn hoofd, emotioneel, oorsuizen terug. Gewoon echt naar en het maakte me ook angstig, want misschien moet ik wel weer bij 0 beginnen. Nu is de tegenstelling helemaal zo groot, omdat het over het algemeen veel beter gaat. Het goeie nieuws was dat ik de volgende dag weer ok was, terwijl vóór de therapie mijn herstel zeker 3 dagen duurde en soms een week of langer. Dus toch weer naar de sportschool en dag2 van level2 gedaan. Ging ook weer goed, maar helaas weer diezelfde reactie toen ik eenmaal thuis was. Het is echt schrikken en toch geloof ik in de therapie en het herstelvermogen van mijn lijf, dus we proberen positief te blijven.

Gelukkig hebben we een heel fijn groepje met degenen die tegelijkertijd met mij de therapie deden in Norwich. Wij snappen wat er gebeurt door deze therapie en we delen onze ervaringen, tips en lessen. Ik ben er super blij mee. Zondag was mijn rustdag en ging het prima. Maandag weer vol goede moed aan de slag met wel iets lagere frequentie (3×5). Het ging heel goed en de tegenslag bleef uit, yes! Dus ja, de vraag blijft, waar had ik het aan kunnen voelen dat het te veel was? Dat is dus super moeilijk voor mij. Maar goed, we gaan weer vol vertrouwen door en ik ben trots op mezelf dat die bobbel weer is overwonnen.

Het voelen van mijn lichamelijke grenzen is dus wel degelijk nog steeds een dagelijks thema, helemaal nu die grenzen zijn verschoven. Waar liggen ze dan nu? En welke signalen geeft mijn lijf om ze aan te kondigen? Dat is een hele zoektocht op het moment. Na twee en een halve week thuis begin ik een beetje door te krijgen wat goed doet en wat minder gaat. Stresstriggers zijn er nog steeds, dus daar moet ik voorzichtig mee zijn. De avonden zijn nog steeds mijn minst goeie tijd van de dag. Vaak ben ik overdag zo enthousiast dat ik na het eten het liefst meteen naar bed ga. Wandelen doet me echt heel erg goed, maar fietsen is lastiger. Autorijden ga ik rustig weer oppakken als ik wat stabieler ben. Koken gaat stuk beter en dat is echt feest voor mij. Laatst heerlijk dagje Indiaas kokkerellen voor lieve vrienden en het was zo fijn om zonder ligpauzes te kunnen doen en ook nog van de visite kunnen genieten. Ik merk wel dat mijn lichaam echt niet gewend is aan zoveel activiteit en daar zal nog tijd voor nodig zijn om sterker te worden. Ook heb ik redelijk veel last van de Bechterew momenteel, maar voor verlichting heb ik gelukkig mijn privémasseur!

Nou goed, jullie zien het, ik modder lekker verder en blijf ontdekken. Ik blijf braaf trainen en hoop dat ik nog wat stabieler ga worden en hopelijk nog iets meer rek krijg in wat ik kan, maar ik ben echt al heel blij hoe het nu gaat. En dankbaar.

Tot snel weer!

Liefs, Karmijn