Na 9 dagen therapie

Misschien weten jullie nog wel wat ik het meest hoopte met deze therapie te bereiken…langer rechtop kunnen blijven. En dat betekent dus ook, niet meer na elke activiteit mijn benen omhoog moeten doen. De laatste dagen hebben nu al laten zien dat dat kan. Ik ben zooooo blij!!!

Als ik een stuk wandel, dan pakken we een terrasje omdat we zin in een koffie hebben, niet omdat ik weer mijn benen op Kees’ schoot moet leggen voor ik verder kan. Als we van de gym naar huis zijn gelopen (dan zijn we dus al heen gelopen en heb ik 1 uur apparaten gedaan) dan ga ik even uitrusten op de bank en niet meteen naar bed. Als we ergens buiten de deur eten, kan ik er heen lopen, rustig en ontspannen recht op zitten zonder te denken…o jeetje, daar komen de eerste signalen al en het eten is er nog niet eens. En als ik dan een keer iets te ver ben gegaan in mijn enthousiasme en mijn lijf moe voelt, dan hoef ik niet de volgende dag en misschien de dag erna helemaal in te leveren. Die ijzerfabriek in mijn linker oor (tinnitus) is verdwenen en mijn lijf voelt zoveel kalmer.

Mijn lichaam heeft veel slaap nodig en ik slaap wel eindelijk weer goed gelukkig. Ook merk ik dat mijn lijf erg moet wennen aan trainen, rechtop zitten, staan en veel meer activiteit. Dus ik zal dat echt moeten opbouwen en de tijd geven. Wat ik nog lastig vind? Te veel mensen, te veel geluid zet mijn stress nog steeds ongewild aan. Ik schrik nog steeds heel snel en ik moet de fanatiekeling in mij echt in toom houden. Nog twee dagen de oefeningen van deze week trainen en dan mag ik een beetje opbouwen qua frequentie en zwaarte van de oefeningen. Spannend hoe mijn lijf daarop zal reageren.

We starten vrijdag voor een week met een Paleo mono-dieet. Dat wil zeggen een vast Paleo menu zeven dagen lang. Rust voor de spijsvertering, minder info voor het systeem en alle focus op herstel zenuwstelsel. Wel met Smaken van Karmijn natuurlijk, dus het is lekker hoor, we zijn echt niet zielig. Maar goed, geen koolhydraten (wel fruit overigens), geen melkproducten, geen nachtschades (op paar chilivlokken na dan) en geen peulvruchten. Mijn lieve schat doet gelukkig mee en de kids wilden dat menu ook wel elke dag, haha! Maar die blijken uitstekend voor zichzelf te kunnen zorgen, dus ik ben straks echt werkeloos denk ik.

De andere dames die de therapie volgen gaan ook lekker en het is fijn onze ervaringen te delen. We hebben allemaal onze eigen probleemgebieden en blokkades, dus het proces loopt bij niemand hetzelfde. De trainer David is trots op ons groepje, want we gaan allemaal lekker zonder te veel obstakels door de therapie heen. Hopen dat het thuis straks ook zo goed gaat.

Norwich is nog steeds heel aangenaam en we hebben zo ondertussen leuke routes, terrasjes en tentjes ontdekt. Woensdag waren we bij de zus van een Schotse vriend uit mijn Bolivia-tijd uitgenodigd. Zij en haar man wonen aan de rand van de stad in een prachtig cottage-achtig huis. Mijn eerste “uit met vrienden” uitdaging, want dat is vaak waar ik over mijn grenzen ga en vervolgens 2 dagen op bed moet. Maar het ging goed, wel erg vermoeiend ook vanwege het Engels, maar vroeg naar bed en volgende dag nergens last van. Dat belooft wat vrienden!!!

Liefs uit Norwich,

Kees & Karmijn

Dat zijn de bouwwerken die we tijdens onze route van huis naar de gym tegenkomen. Prachtige oude gebouwen uit allerlei periodes.